دیوید کارپ (David karp) پایه‌گذار پلت فرم وبلاگ‌نویسی تامبلر (Tumblr) فقط ۱۷ ساله بود که تصمیم گرفت به توکیو سفر کند و به کمک ژاپنی دست‌وپاشکسته‌ای که می‌دانست و تیزبینی که در کدنویسی داشت کارش را شروع کند.
وسط دنیایی افتاده بودم که فقط خودم بودم و اینترنت.
کارپ طی چند هفته مهارت‌های کامپیوتری‌اش را ارتقا داد و از فکر ساخت روبات دست کشید و به تأسیس شرکت تمایل پیدا کرد. تنها مشکلی که اینجا سد راهش شده بود صدایش بود. خود کارپ می گوید:
رفتارم احمقانه بود. برای مخفی کردن سنم، سعی می‌کردم وقتی تماس می‌گیرم با صدای عمیق و زمختی حرف بزنم تا مجبور به ملاقات حضوری نشوم. در مورد همه‌چیز دروغ می‌گفتم، سنم، تیمی که دارم، تجربه ام .
ولی وقتی به امریکا برگشت دستی پر از قراردادهای مختلف و همراهی چند مدیر را با خود داشت و توانست یک شرکت مشاوره بنیاد کند و Viacom و دیگران را قانع کند که او را استخدام کنند.
هم اکنون کارپ ۲۹ساله سکان یکی از استارتاپ‌های جهان را در دست دارد که از سریع‌ترین روندهای رو به رشد برخوردار است. دوید کارپ تامبلر را در ۲۱ سالگی و در سال ۲۰۰۷ میلادی در یکی از اتاق‌خواب‌های آپارتمان مادرش در نیویورک تأسیس کرد.
معمولاً تامبلر را ترکیبی از توییتر، یوتیوب و وردپرس می شناسند. تامبلر به کاربرانش اجازه میدهد تصویر، ویدیو و متن را به صورت یکجا به‌صورت آنلاین داشته باشند. این سایت توانست در دوهفته اول شروع به کارش ۷۵۰۰۰ کاربر جذب کند و حالا هم بیشتر از ۴۲ میلیون بلاگ در حوزه‌های مختلفی از جمله سیاست، موسیقی و تصویر در خود دارد.
کارپ با پیراهن قرمز چارخانه و اوِر طوسی‌رنگ و موهای ژولیده پولیده به‌خوبی توانسته ظاهر یک وب‌نویس را حفظ کند، ولی علیرغم ظاهر ساده، استارتاپ ۸۰۰ میلیون دلاری‌اش با سرمایه‌داران بزرگی مثل رییس virgin group و Sir Richard Branson رقابت می‌کند؛ ولی با همه این‌ها در روزهای آغازین، تامبلر اینگونه بی‌مانع نمی‌تاخت.
کارپ می‌گوید:
فکرمی‌کردم میتوانم این محصول جالب را تولید کنم بدون این که سرمایه‌ای هم برایش لازم داشته باشم، چون باور داشتم تامبلر می‌تواند همه توجه‌ها را در تجارت طراحی سایت به خودش جلب کند. برای مدت چند ماه هم با همین باور به موفقیت پیش رفتم تا این که کاربران تامبلر در هر هفته دو برابر بیشتر می‌شدند و همچنین عصبانیت کاربران هم بیشتر می‌شد چون به تماس‌هایشان پاسخ داده نمی‌شد و اینجا بود که واقعا در اوج بحران بودم.
و اکنون برای کارپ و تامبلر زمان بلوغ بود. سرمایه داران همیشه در صحنه حاضر بودند ولی مبارزه طلبی کارپ سدی بزرگ برای سازمان‌ها بود تا بتوانند تامبلر را به کارخانه استارتاپ، یعنی سیلیکون ولی منتقل‌کنند. کارپ ۲۵٪ شرکت یک ساله‌اش را در اواخر سال ۲۰۰۸ بعنوان بخشی از صندوق ۴.۵ میلیونی Union Square Venture و Spark Capital فروخت ولی شرکت را منتقل نکرد، چون در آن منطقه صاحبان شرکت ها همیشه نگران این موضوع هستند که شرکت‌هایی همچون گوگل و فیس‌بوک مهندسان بااستعدادشان را از چنگشان در بیاورند. به نظرکارپ نیویورک بهترین محل برای یک استارت اپ بود حتی اگر باندازه سیلیکون‌ولی جذاب به نظر نرسد.
ارزش تامبلر فقط به اندازه قسمتی از ارزش فیس بوک هست ولی با همه این ها کارپ خونسرد به روند روبه‌رشدش ادامه میدهد. همین چند سال پیش بود که می گفت تعداد کارکنان آنقدر کم هستند که می تواند صفحه نمایش کامپیوترهایشان را از دفترش ببیند، ولی اکنون نزدیک ۱۰۰ کارمند در دو طبقه اداری مشغول به کار هستند.
آن چیزی که تامبلر را به جلو می‌برد شبکه شایسته سالاری بلاگرها هست. آدم های مشهور مثل رئیس جمهور اوباما به سایت جلوه میدهند ولی اصل خلاقیت را می‌شود در بیشتر کاربران تامبلر پیدا کرد. عکاس ها، طراح ها، موسیقی دان‌ها می توانند فالو، لایک و بازنشر شوند - ۸۵٪ کاربران تامبلر بطور میانگین ماهانه ۲۰ پست منتشر می‌کنند.
کارپ می‌گوید :
توییتر را دوست دارم، نسبت به google+اشتیاق چندانی ندارم و به عنوان یک محصول تجاری طرفدار فیس بوک هم نیستم. ازنظر من تنها راه برای نشان دادن فرد این‌روزها یوتیوب هست که آن هم واقعا حال آدم را به‌هم می زند. آنها فیلم‌هایی که ساعت‌ها روی آنها وقت گذاشته‌اید را می گیرند و آنقدر به آن تبلیغات اضافه می‌کنند که واقعا چندش آور است. مطمئن هستم به یکی از محصولات رده پایین گوگل تبدیل خواهد شد. یوتیوب درآینده الهام بخش هیچ کسی نخواهد بود".
شکی نیست خود گوگل با این گفته موافق نیست، گوگل براین باور است که آپلود ۶۰ ساعت ویدیو در هر دقیقه بر روی یوتیوب حجم بسیار بالایی است و افراد زیادی از این ویدئو ها الهام خواهند گرفت.
اما کارپ با این حرف‌ها قانع نمیشود. او معتقد است یوتیوب فرصتی بود برای فیلم سازهای با انگیزه که واقعا تلاش کرده‌اند و به دنبال کیفیت بودند تا بتوانند کارهای عظیمی بسازند. ولی تنها چیزی که یوتیوب به آنها میدهد تنها مجموعه بزرگ از تصدیق کننده هاست. یوتیوب فقط تعداد زیادی ویدئو را جمع کرده و با انجام یک محاسبه سرانگشتی ساده قصد دارد فقط پول زیادی به ازای تبلیغات دریافت کند.
مانند اغلب شرکت‌های اینترنتی جالب دیگر تامبلر هم مدل کسب وکار ثابتی ندارد. براساس گفته WSJ کمبود سوددهی شرکت مانع از این شد که چند تن ازقدرتمندترین سرمایه‌گذاران سیلیکون ولی درسرمایه گذاری ۸۵ میلیون دلاری سپتامبر سال گذشته شرکت کنند .
ولی کارپ نظرات متفاوتی درباره‌ی پول دارد. او می‌گوید ژورنالیسم در عرصه تکنولوژی نباید صرفا برای پول باشد و ماهم در جنگ بر سر پول با فیس‌بوک یا توییتر و سایت های خوب دیگر نیستیم. تامبلر درصدد این نیست که‌توجه شرکت‌های رسانه‌ای چند ملیتی بطرفش جلب شود.
درسال ۲۰۰۸ زمانی که کارپ بافروش ۲۵٪ سهام شرکت ۷۵۰۰۰۰دلار بدست آورد، تفکرش را در مصاحبه ای با New York Observerبیان کرد و گفت:
هیچ وقت نمی خواهیم که توسط یک شرکت رسانه ای بلعیده شویم.
برخلاف سایت های معروف دیگر شایعاتی درباره فروش تامبلر وجود نداشته ولی این هم دلیل براین نیست که پیشنهادی نبوده است. اکنون چهار سال گذشته، آیا کارپ هنوز هم برسرحرفش درباره فروش پابرجاست؟ او می‌گوید:
ما در مسیر خود آزمون های زیادی را پشت سرگذاشته‌ایم. درسه سال اول افراد زیادی بودند که می خواستند ما را کنار بزنند و من هم ممکن بود با خودم بگویم به درک، ۲۳ سال دارم و با تلاش خیلی کم میتوانم میلیونر شوم. ولی ما محکم سر‌جایمان ایستادیم. و اگر بخواهید دلیلش را بدانید واقعا نمی دانم چرا اینکار را کردیم.
کارپ درحالی که در بار یکی ازهتل‌های West End لندن نشسته می‌گوید:
افراد ثروتمند خیلی زیادی در دنیا وجود دارند ولی افراد خیلی کمی هستند که شجاعت به وجود آوردن چیزی را دارند که مردم زیادی بتوانند از آن استفاده کنند.
امید ابراهیمی
