زمانا

هر سال تابستان که از راه می‌رسد، فرزندان و خواهرزاده‌هایم را به روستا می‌برم و بیشتر از یک ماه را در آن‌جا می‌گذرانیم. کودکان به فضای روستایی و طبیعی می‌آیند که در آن خبری از کامپیوتر، اینترنت و بازی‌های کامپیوتری نیست. آن‌ها را نگاه می‌کنم، با آن‌ها بازی می‌کنم و بسیار خوشحالم برای مدت کوتاهی هم که شده می‌توانم تصور کنم که در دوران کودکی خود بسر می‌برم... با تمام وجود احساس شادی می‌کنم... دوست دارم فرزندانم به دور از تکنولوژی و زندگی پرسرعت و شلوغ شهری، تا جایی که می‌توانند چنین کودکی بی‌دغدغه‌ای را تجربه کنند.