طی دو روز گذشته ربات های پیشرفته‌ی سراسر جهان در شهر پومونا واقع در کالیفرنیا آمریکا جمع شده بودند تا در مسابقات رباتیک دارپا (DARPA) - سازمان پروژه های تحقیقاتی پیشرفته‌ی دفاعی- شرکت کنند. برنده‌ی این دوره از مسابقات تیمی از کشور کره بود.
ایده‌ی برگزاری این مسابقات بعد از فاجعه‌ی هسته ای فوکوشیما شکل گرفت. در این اتفاق که در سال ۲۰۱۱ به وقوع پیوست، کارگران نتوانستند خود را به دریچه های گاز برسانند و انفجار این گازها خسارات های سنگینی را متوجه رآکتورهای هسته ای ژاپن کرد. برای همین تصمیم گرفته شد تا ربات های پیشرفته ای ساخته شود که بتوانند در شرایط بحرانی و خطرناک به جای انسان ها عمل کنند. برگزاری چنین مسابقاتی انگیزه‌ی خوبی را در موسسات رباتیک مختلف ایجاد می‌کند تا علاوه بر دستیابی به جایزه‌ی نقدی مسابقه، ربات های پیچیده تری را نسبت به گذشته بسازند.
اولین دوره از این مسابقات، یک رقابت مجازی میان ۲۶ تیم بود که با استفاده از ربات های شبیه سازی شده در ماه ژوئن ۲۰۱۳ برگزار می‌شد. فینال دارپا نیز با شرکت ۱۶ تیم به صورت حضوری و با ربات های واقعی در دسامبر ۲۰۱۳ برگزار شد.
مسابقه‌ی امسال نیز با حضور ۲۴ تیم برگزار شد که بیشتر آن را تیم های آمریکایی تشکیل می‌دادند. جایزه‌ی نقدی این رقابت ها برای نفر اول مبلغ دو میلیون دلار تعیین شده بود که به ربات انسان نمای HUBO تعلق گرفت. گروه رباتیک IHMC نیز در مقام دوم مسابقه مبلغ یک میلیون دلار را دریافت کرد. گروه سوم رقابت ها نیز که از دانشگاه کارنگی ملون در مسابقه شرکت کرده بودند، ۵۰۰ هزار دلار برنده شد.
ربات انسان نمای HUBO با همکاری موسسه پیشرفته علم و صنعت کره (KAIST) و شرکت Rainbow ساخته شده است که از سال ۲۰۰۲ در زمینه‌ی ساخت ربات های انسان نمای پیشرفته فعالیت می‌کند. این ربات در حدود ۸۰ کیلوگرم وزن داشته و می‌تواند هم روی دو پا و هم به صورت چهار پا حرکت کند.
برخلاف مسابقات Grand Challenge دارپا که سال گذشته برای رقابت میان اتومبیل های بدون راننده برگزار شد، هدف از این رقابت ها ساخت ربات هایی است که بتوانند در شرایط بحرانی عملکرد بالایی داشته باشند. این ربات ها باید بتوانند کارهای مشکلی را در مناطق خطرناک انجام بدهند. با این اوصاف جایگزین مناسبی برای انسان خواهند بود.
ربات‌ها در طی این رقابت دو روزه، یک ساعت زمان دارند تا هشت کار را انجام دهند که هیچ‌کدام از این وظایف تا قبل از شروع مسابقات مشخص نمی‌شود. ربات ها باید محل حادثه را پیدا کرده، روی زمین ناهموار راه بروند، در را باز کنند و سوراخی را در دیوار ایجاد کند. تیم ها فقط 30 ثانیه فرصت دارند تا ربات خود را راهنمایی کنند. بعد از این مدت ربات باید بتواند تمامی موانع موجود را خود کنار بگذارد. مسابقه به صورتی طراحی شده است که شرایط واقعی زندگی را شبیه سازی می‌کند.
ربات HUBO که برنده‌ی رقابت امسال معرفی شد، عملکرد بسیار خوبی داشت. تنها مشکلی که HUBO داشت این بود که نمی‌توانست با دریل اطراف سوراخ روی دیوار را خالی کند و غیر از این تمامی وظایف خود را به خوبی انجام داد.
گروه IHMC Robotics موسسه بوستون دینامیک عملکرد بهتری در روز اول داشت و توانسته بود در صدر جدول رده بندی قرار بگیرد. اما در یکی از مراحل نتوانست تعادل خود را حفظ کند و روی زمین افتاد. ربات IHMC فقط می‌توانست روی دو پای خود حرکت کند. این ربات بر مبنای ربات اطلس گوگل طراحی شده است و مورد حمایت شرکت های بزرگی از جمله آمازون می‌باشد. ربات اطلس می‌تواند تعادل خود را روی یک پا حفظ کند.
ربات تیم Tartan Rescue مانند بسیاری از ربات های رقیب، روی چهارپا حرکت می‌کرد و همین هم باعث می‌شد تا سرعت بیشتری نسبت به ربات های دو پا داشته باشد. یکی از ویژگی های جالب دیگر Tartan این است که به گونه ای طراحی شده که در مواقع افتادن، خودش می‌تواند بلند شود. آمازون، فاکسکان و گوگل حامیان اصلی ساخت این ربات هستند.
جالب ترین قسمت مسابقه تماشای سقوط ربات ها در آن بود. در ویدیویی که در ادامه آمده است، می‌توانید بخش هایی از این افتادن های خنده دار را ببینید. یکی از لحظات جالب زمانی بود که ربات IHMC می‌افتاد. این ربات تمام وظایف خود را به خوبی انجام داده بود ولی در لحظه‌ی آخر وقتی از اتومبیل پیاده می‌شد، تکانی خورد و روی زمین افتاد. همین هم باعث شد تا مقام اول مسابقه را از دست بدهد.
به هر حال برگزاری چنین رقابت هایی ثابت می‌کند که ربات ها می‌توانند در مواقع خطر و حتی در زمان هایی که به اپراتور انسانی دسترسی فوری وجود نداشته باشد، کارهای مفیدی را انجام دهند.
