ماجرا به دو سال پیش بر می‌گردد. زمانی که یک دانشجوی ۲۵ ساله‌ی اهل تگزاس اعلام کرد که قصد دارد با پرینتر های سه بعدی یک تفنگ بسازد. آن زمان کسی این گفته را جدی نگرفت ولی او اولین تفنگ پلاستیکی جهان را پرینت کرد.
در حال حاضر پرینت اسلحه های گرم به آسانی صورت می‌گیرد و حتی دست مایه‌ی بسیاری از تبهکاران نیز قرار گرفته است. موضوعی که بیشتر از هرچیزی صلح طلبان آمریکایی را نگران کرده است.
پرینتر را به برق وصل می‌کنیم. چند ساعتی را صبر کرده و یک تفنگ پلاستیکی با دوام تحویل می‌گیریم که چون فلز ندارد توسط اسکنر های متداول نیز شناسایی نخواهد شد.
از طرفی می‌دانیم اسلحه خطرناک است و یک تهدید جدی برای همه محسوب می‌شود. به همین علت باید نظارت جدی تری روی این مسئله وجود داشته باشد. اما از طرف دیگر منشور حقوق شهروندی آمریکا به مردم اجازه حمل اسلحه را می‌دهد. بر اساس این قانون تولید اسلحه برای استفاده‌ی شخصی و نه برای فروش، مجاز است.
در گذشته ساخت یک تفنگ بسیار سخت بود. برای همین بیشتر افراد زحمت این کار را به خود نمی‌دادند. اما با آمدن تکنولوژی پرینتر های سه بعدی، موضوع کمی متفاوت می‌شود. گرچه عده‌ی زیادی معتقدند که این اسلحه ها هنوز کارایی اسلحه های واقعی را پیدا نکرده اند.
نکته اینجاست که تولید اسلحه های پرینت شده به دانش زیادی نیاز ندارد. کودی ویلسون، دانشجوی حقوقی بود که برای اولین بار یک اسلحه‌ی گرم را پرینت می‌گرفت و حتی نمی‌دانست که پرینترهای سه بعدی چگونه کار می‌کنند. طراحی و چاپ اولین اسلحه‌ی پلاستیکی که " The Liberator" نام گرفت، تنها یک سال طول کشید. کودی معتقد بود که همه حق ساخت اسلحه را دارند و فایل CAD مورد نیاز برای پرینت Liberator را در اینترنت قرار داد. مسئله نگران کننده اینحاست که این فایل تا قبل از اینکه دولت آن را حذف کند، حدود ۱۰۰ هزار بار دانلود شده بود. این یعنی افراد زیادی می‌توانستند با یک پرینتر سه بعدی اسلحه بسازند! بعد از چند ماه ویلسون اسلحه‌ی پیشرفته تری را معرفی کرد که با پرینتر های سه بعدی ساخته شده بود. اسلحه ای به نام AR-۱۵ که قابلیت شلیک صد ها فشنگ ۵٫۵۶ میلی متری را داشت.
خیلی دور از ذهن نیست که افراد بخواهند با پرینتر های سه بعدی اسلحه بسازند. با پیشرفتی که این تکنولوژی تا به امروز داشته است ساختن خانه های بزرگ تنها در عرض چند روز تمام می‌شود چه برسد به اسلحه های کوچکی که شاید خیلی هم پیشرفته نیستند. اما مشکل کوچکی در این میان وجود دارد که باعث ترس مردم می‌شود. اینکه این اسلحه ها قابل شناسایی نیستند. این تفنگ ها به دلیل پلاستیکی بودن با آشکارساز های فلز قابل شناسایی نمی‌باشند و چون می‌توان آن ها را به قطعات کوچکتری جدا کرد، با دستگاه‌های اسکنر نیز نشان داده نمی‌شوند.
در حال حاضر ساخت یک اسلحه‌ی واقعی با پرینتر های سه بعدی بسیار آسان و البته ارزان انجام می‌گیرد، چیزی حدود ۲۵ دلار البته اگر پرینتر سه بعدی داشته باشید. برای مثال شرکت کودی ویلسون دستگاه هایی را با نام CNC mill عرضه می‌کند که ۱۲۰۰ دلار قیمت دارد و می‌تواند قطعات مختلف یک تفنگ را پرینت کند. این دستگاه فقط برای تولید اسلحه های فلزی طراحی شده است. کارایی CNC mill به حدی است که لقب شبح تفنگساز به آن داده شده است.
به هر حال تکنولوژی ساخت اسلحه های پرینت شده پیشرفت بسیاری کرده است تا جایی که از این فناوری برای ساخت تفنگ های خیلی پیشرفته نیز استفاده می‌شود. در چند ماه اخیر اسلحه های سه بعدی بسیاری تولید شده است که بهتر از تفنگ های واقعی شلیک می‌کند. حتی گلوله های مخصوصی نیز برای این اسلحه ها طراحی می‌شود تا استحکام دستگاه به خطر نیفتد.
با این وجود دولت آمریکا هیچ کاری برای جلوگیری از چاپ آسان اسلحه انجام نمی‌دهد! به نظر می‌رسد کسی قصد ندارد در این‌باره اقدامی انجام دهد در حالی که یک مسئله‌ی اساسی و بغرنج است. متمم دوم قانون اساسی آمریکا اجازه حمل اسلحه را به مردم می‌دهد و متمم اول آن نیز حق چاپ اسلحه را جایز می‌داند. بنابراین هیچ قانونی وجود ندارد تا مردم را از پرینت اسلحه های گرم منع کند.
واقعیت این است که سرعت پیشرفت فناوری در آمریکا بسیار بیشتر از عملکردشان در وضع قوانین است. این ویژگی بسیار مثبت و خوب است ولی در بحث چاپ اسلحه به زیان مردم خواهد بود. یادم می‌آید خود کودی ویلسون زمانی که به عنوان اولین مخترع اسلحه های پرینت شده شناخته شد، گفته بود:
من متوجه ام که این اختراع می‌تواند به مردم ضرر برساند، چون یک تفنگ است.
و اسلحه زمانی ترسناک تر می‌شود که به آسانی و خیلی ارزان در دسترس مردم قرار گیرد.
حمیو
