آیا زمانی که هنوز اینترنت و یا حتی تلویزیون هم وجود نداشت را به خاطر می‌آورید؟ از پدر و مادرخود بخواهید به این سوال پاسخ دهند. کارل باس مدیر اجرایی گروه طراحی نرم‌افزار شرکت Autodesk، معتقد است که روزی این سوال در مورد اتومبیل‌های بدون راننده نیز مطرح می‌شود.
در این مقاله نظر باس را در مورد اتومبیل‌های بدون راننده درآینده با هم بررسی می‌کنیم. با من همراه شوید تا نظر وی را در مورد این تکنولوژی هیجان انگیز بدانیم:
طراحی اتومبیل‌های بدون سرنشین قطعا روزی عملی خواهد شد. هر چند انسان طیف وسیعی از عملکرد‌ها را در حین رانندگی دارد، اما حقیقت این است که ما رانندگان چندان خوبی نیستیم. هر چند ممکن است تا کنون هرگز به این واقعیت اعتراف نکرده باشیم اما سالانه هزاران نفر در حوادث رانندگی جان خود را از دست می‌دهند، حوادثی که ما رانندگان آن هستیم. من فکر می‌کنم به زودی به این نتیجه خواهیم رسید که کامپیوتر‌ها بسیار راحت‌تر و مطمئن‌تر از انسان‌ها رانندگی می‌کنند. احتمالا در آینده‌ای نزدیک اتومبیل‌های بدون راننده به یک روش معمول تبدیل می‌شوند و پنجاه سال بعد باور اینکه مردم در گذشته خودشان پشت فرمان اتومبیل نشسته و رانندگی می‌کردند برای فرزندان و نوه‌های ما سخت باشد.
پیشرفت برای رسیدن به خود مختاری
باس ۵۸ ساله در سال ۱۹۹۳ به Autodesk پیوست اما زمانی که شرکت نرم‌افزاری خود ایتاکا را به دست آورد این شرکت را ترک کرد و دوباره در سال ۲۰۰۱ به این شرکت بازگشت. او در طول زندگی حرفه‌ای خود شاهد پیشرفت‌های بسیاری از جمله حضور ریزپردازنده‌ها در بسیاری از ماشین‌های غیرهوشمند نیز بوده است.
ما در طول ۳۰ یا ۴۰ سال گذشته قطعات موجود در داخل کامپیوتر را تکمیل کرده‌ایم و امروزه مردم به طور فزاینده‌ای به ریزپردازنده‌های کم هزینه‌ای روی آورده‌اند تا تصورات خود را به دنیای واقعی نیز وارد کنند. ریزپردازنده‌ها نیز روزبه‌روز ارزان‌تر و قدرتمندتر می‌شوند و رفته‌رفته به نقش‌های اصلی در طراحی این ماشین‌ها تبدیل شده‌اند. سی سال قبل احتمالا خودرو‌ها هیچ ریزپردازنده‌ای در داخل خود نداشتند ولی امروزه ده‌ها ریزپردازنده در قسمت‌های مختلف خود دارند.
این تکامل مسیر ثابتی دارد که نیازمند محاسبات بسیاری است. ما امروزه از کامپیوتر‌های کوچک و قدرتمندی برای هدایت انواع ماشین‌آلات استفاده می‌کنیم و در صدد یافتن راهی هستیم تا بتوانیم این ماشین‌ها را طوری برنامه‌ریزی کنیم که قابل اعتمادتر و ایمن‌تر باشند. کامپیوتر‌ها در بعضی از کارها واقعا مفید هستند. به طور مثال آنها با انجام کارهای بی‌معنی و تکراری مشکلی ندارند.
رانندگی در مسیر ناهموار
باس انتظار ندارد که وسایل نقلیه‌ی بدون راننده فقط مسلط به جاده‌هایی باشند که صاف و بدون دست‌انداز و پیچ‌وخم باشند.
من فکر نمی‌کنم این پیشرفت‌ها بدون هیچ چالشی باشند. زیرا هر چند هر روز در ایالات متحده ده‌ها نفر از مردم در حوادث رانندگی جان خود را از دست می‌دهند ولی اگر یک ماشین روباتیک یک نفرر را زیر بگیرد و باعث مرگ او شود، خشم عمومی همه جا را فرا می‌گیرد، حقیقت این است که ما انسان‌ها استانداردهای عجیب و غریبی داریم که همه باید در طراحی این ماشین‌ها اعمال شوند. ولی مطمئنا ۵۰ سال بعد وقتی به گذشته نگاه کنید، مطمئن هستید که رانندگی دیوانگی محض بوده است.
احتمالا در ده سال آینده نیز شاهد تعداد قابل توجهی از وسایل نقلیه‌ی بدون راننده خواهیم بود. دستیابی به این تکنولوژی در آینده‌ای بسیار نزدیک عملی می‌شود. گوگل با طراحی خودرو بدون سرنشین و راننده عملی کردن این تکنولوژی را نشان داده است.
اکنون تعداد انگشت شماری از تولید کنندگان اعلام کرده‌اند که قصد دارند وسایل نقلیه‌ی کاملا مستقل و نیمه مستقلی را وارد بازار کنند. در واقع در حال حاضر مانع اصلی گسترش خودروهای بدون راننده حقیقتا نداشتن یک چارچوب قانونی و درک فرهنگی از این تکنولوژی است. از نظر من حل مشکلات فنی بسیار ساده‌تر از پاسخ به سوالات مردم و جلب اطمینان و تعهد به مسئولیت و اخلاق است.
کارل باس مشکلات بسیاری را در توسعه‌ی این تکنولوژی‌ها می‌بیند. او معتقد است امنیت و حریم خصوصی در آینده به چالشی بزرگ تبدیل خواهد شد. از طرفی هم بسیاری از وظایف معمول امروز به کارهای خودکاری تبدیل می‌شوند که به خودی خود باعث از بین رفتن و یا تنزل شغل‌ها می‌شوند.
