کارمندان اینتل با استفاده از مدل‌های منبع باز و پرینترهای سه‌بعدی و کار گروهی به صورت داوطلبانه بر روی مونتاژ دست رباتیکی کار می‌کنند که با قیمت بسیار مناسبی می‌تواند کودکان را به ابر قهرمان تبدیل کند.
زمانی که مهندس شاشی جین (Shashi Jain) برای اولین بار جان را ملاقات کرد. پسر جوان به سختی می‌توانست با او تماس چشمی برقرار کند. پسر ۱۱ ساله بخشی از مچ دست چپ خود را از دست داده بود و حتی دوست نداشت در مورد دستی که جین آن را توسط پرینتر سه بعدی به شکل مصنوعی طراحی کرده و ساخته بود چیزی بشنود.
معلم جان ملاقاتی در نمایشگاه کوچکی در پورتلند ترتیب داده بود و معتقد بود جان می‌تواند به خوبی از این دست رباتیک بهره ببرد. هر چند جان برای استفاده از دست رباتیک به اندازه‌ی کافی قانع نشده بود اما جین او را متقاعد کرد که این دست مصنوعی را با خود به خانه ببرد تا سر فرصت آن را امتحان کند.
چون در ساختن این دست مصنوعی جین از نرم‌افزار مدل‌سازی منبع باز استفاده کرده است و قطعات آن توسط پرینتر سه بعدی ایجاد شده‌‌اند و به علاوه یکسری مواد ارزان قیمت در تکمیل آن به کار برده شده است این دست مصنوعی با قیمتی حدود ۱۵ دلار قابل دسترسی است.
از آنجا که این دست مصنوعی رباتیک قیمتی چند هزار دلاری ندارد جان می‌تواند قبل از تصمیم‌گیری قطعی برای استفاده از آن این مدل را امتحان کند.
جین که یکی از مدیران نوآور اینترنت اشیا در اینتل است در این مورد توضیح می‌دهد:
این که ما می‌توانیم چنین کاری انجام دهیم بسیار جالب و قابل توجه است به عنوان مثال این‌که می‌توانیم با احتساب هزینه‌ی حمل و نقل کالا برای مشتری با کمتر از ۲۰ دلار دست مصنوعی بسازیم عالی است.
جان پس از تلاش فراوان موفق به ساخت یک دست مثل دست مرد عنکبوتی شد. جالب است که جین نیز پس از چند بار تلاش و شکست موفق به چاپ یک دست مصنوعی شد که برای پسر بچه‌ها بسیار مناسب است.
تغییرات همیشه به سادگی تغییرات فیزیکی نبوده و گاهی غیر قابل انکار هستند. بنابراین پس از شکست یک دانشجوی ریاضی و علوم در این زمینه جان سطح خود را به حدی بالا کشید تا در یک مدرسه‌ی فنی قبول شد. تا جایی که این پسر جوان نه تنها موفق به دریافت آخرین نشان استعداد خود شد بلکه موفق شد تا زمینه‌های علاقمندی خود را در رشته‌های مهندسی نیز به دست آورد.
جین می‌گوید:
جان از زمانی که از دست مصنوعی استفاده می‌کند به فرد متفاوتی تبدیل شده است و تغییرات قابل توجهی داشته است.
او در ادامه توضیح می‌دهد:
گاهی به بچه‌هایی که از دست‌های چاپ شده‌ی سه بعدی استفاده می‌کنند احساس ابر قهرمان بودن دست می‌دهد. جالبی این پروتزها در این است که تماس با انگشتان را امکان‌پذیر کرده و اعتماد به نفس افرادی که از آن‌ها استفاده می‌کنند را بیشتر می‌کنند و باعث می‌شوند که ارزش بیشتری برای خود قائل شوند.
مهندس جین به جان آموخت که چگونه با استفاده از این دست مصنوعی می‌تواند دست خود را جمع کند و این امر که پسر جوان می‌تواند ساخته‌ی دست خودش را در کتابخانه‌ی محلی خودش چاپ کند برایش بسیار الهام بخش است.
دست، دست را می‌سازد
جین در ابتدا به چاپ اندام‌های سه بعدی علاقمند شد و وقتی داستان‌ها و جریان‌های خبری در مورد طوفان ذهنی مردم را دید آغاز به ساختن آن کرد. یک سال و نیم بعد جین به گروهی پیوست که توسط گروهی از کارکنان اینتل مثل دن مک‌یولی، کریس راس، ربکا جانسون، ماتیاس گیسلر و جیم تالریکو رهبری می‌شد. گروهی صنعتی و فنی آغاز به راه‌اندازی یک رویداد داوطلبانه کردند که به تولید انبوه ۱۰۰ دست رباتیک پرداختند و جین به آن‌ها کمک کرد تا اطمینان حاصل کنند که این دست‌های مصنوعی برای مردم هائیتی ساخته می‌شود.
این سازمان مسئول تبدیل کودکان به ابرقهرمان را دارد تا بتوانند با اعتماد به نفس لبخند بزنند و بنیاد جامعه را فعال نگه دارند. این سازمان غیرانتفاعی از کمپین Enabling the Future یا به اختصار E-NABLE پشتیبانی می‌کند که یک شبکه‌ی جهانی از داوطلبانی است که به طراحی می‌پردازند، پرینت سه بعدی تهیه می‌کنند و دست‌ها و بازوهای مصنوعی متناسب با هر دریافت‌کننده تهیه می‌کنند.
این دست‌ها و بازوهای رباتیک معمولاً بیشتر به کودکان کمک می‌کنند. این پروتزهای سه بعدی می‌توانند زندگی یک هزارم از افرادی را که به صورت مادرزادی دارای نقص عضو هستند و یا در اثر بروز حادثه‌ای دچار نقص عضو می‌شوند تغییر دهند.
کمپین E-NABLE توسط جان شال (Jon Schull) یک دانشمند محقق در موسسه‌ی فناوری روچستر مرکز رسانه، هنر، بازی، تعامل و خلاقیت که قدرت این دست‌ها را درک می‌کند، راه‌اندازی شده است. ایده‌ی شال در ابتدا از یک ویدئوی یوتیوب الهام گرفته شده بود.
در این ویدئو یک نجار آفریقای جنوبی که به شکل کاملاً تصادفی چهار انگشت دستش قطع شده بود و با کمک و همکاری واشنگتن به شکل ریموت اقدام به ساخت دست سه بعدی اقدام کرده‌اند. شال سپس یک نقشه‌ی ترکیبی گوگل ترتیب داد که افرادی را که دوست داشتند به کسانی که به آن نیاز دارند کمک کنند را شناسایی کرده و آن‌ها را به بخش نظرات این ویدئو اضافه کنند.
شال در این باره می‌گوید:
ما پیشرفت بسیاری در زمینه‌ی آنچه که توسعه می‌دهیم و سرعت توسعه پیدا کرده‌ایم. ما به این موضوع پی برده‌ایم که می‌توانیم با گروهی از داوطلبان اهداف خود را پیش ببریم.
حدود یک سال پیش جین به شبکه‌ی اجتماعی نوپایی پیوست که با حدود ۱۰۰ نفر آغاز به کار کرده بود اما این شبکه به سرعت به کمک گوگل پلاس به جنبش جهانی با بیش از ۶۰۰۰ عضو تبدیل شد. الهام‌گیری و انجام کارهای بیشتر جین را بخش جدایی‌ناپذیری از راه‌اندازی رویدادی داوطلبانه برای کارمندان اینتل در کنفرانس‌های سالانه که از کنفرانس‌های عالی محسوب می‌شوند تبدیل کرد.
هدف این رویداد یافتن ۲۸۰ داوطلب برای ساخت ۱۰۰ دست رباتیک برای کودکان هائیتی و بزرگسالان فقط در دو سال بوده است. اگر چه این رویداد رسمی نبود که توسط کمپین E-NABLE حمایت و پشتیبانی شود. اما رویداد اینتل یک راه همکاری نشان می‌دهد که می‌تواند به حمایت از تلاش‌های بنیاد کمک کند: با میزبانی خصوصی رویدادهای هنداتون handathon به داوطلبان مارشال و ساخت دست مصنوعی.
این طراحی که یکی از محبوب‌ترین مدل‌ها برای افرادی است که مچ دستشان قدرت کافی برای باز و بسته کردن دستشان را ندارد. نوعاً ساخت این نوع دست‌ها و ایجاد لذت در کودکان به طوری که بیشتر شبیه دست یک ابر قهرمان باشد نسبتاً آسان است.
گام اول دانلود مدل سه بعدی برای سایزهای مختلف دست از کودک تا بزرگسال است و در بیش از ۶۰ پرینتر سه بعدی متعلق به اینتل در مالزی، فلسطین اشغالی و دیگر شرکت‌هایی که در سراسر جهان قرار دارند.
سازنده‌ی حرفه‌ای در شرکت اینتل که به خرید شرکت کمک کرد و جلسات تمرین ساخت را پیش برد و اقداماتی انجام داد تا از موفقیت رویداد برگزار شده مطمئن شوند می‌گوید:
ما به همه‌ی این مکان‌ها رسیده و از آن‌ها خواستیم تا از تمام قسمت‌ها نسخه‌ی چاپی تهیه کنند. ما تمام تلاش خود را با همه‌ی وجود انجام دادیم تا بتوانیم قطعات مورد نیاز برای ساخت ۱۰۰ دست به صورت همزمان را در اختیار داشته باشیم.
در مرحله‌ی بعد کیت‌های سخت‌افزاری شامل پیچ، نوار چسب و دیگر مواد مورد نیاز برای ساخت مدل‌ها خریداری شد و دستورالعمل مونتاژ قطعات نیز دانلود شد. و داوطلبان در تیم‌های دو و سه نفره شروع به ساخت دست‌های مصنوعی کردند.
جین که داوطلبان این کمپین را برای انجام فرآیند مونتاژ مدیریت می‌کرد می‌گوید:
چنین عزم و اراده‌ای برای به ثمر رساندن این پروژه واقعا قابل تحسین است. مردم از سراسر شرکت دور هم جمع شدند و از تمام توان خود برای پیشبرد پروژه استفاده کردند. این پروژه حقیقتاً به نوبه‌ی خود نوعی رویداد برای برگزاری بود.
پس از این‌که تمام دست‌ها ساخته شد و آماده‌ی رفتن شدند E-NABLE آن‌ها را به عنوان بخشی از پروژه‌ی آزمایشی به هائیتی فرستاد تا از این طریق مردم کشورهای جهان سوم را به دست رباتیک متصل کند.
بودجه‌ی این پروژه توسط بنیاد جایزه تامین شد. به عنوان یکی از نه تیم برنده یک کمک مالی ۱۰۰۰۰۰ دلاری به عنوان بخشی از چالش به وجود آمده در نسل حاضر انجام داد. رقابتی به منظور افتخارات سال ۲۰۱۵ شکل گرفت و شهردار سابق نیویورک مایکل بلومبرگ به عنوان فرد عطا کننده‌ی فعالیت بنیاد جامعه انتخاب شد.
بودجه‌ی اضافی تخصیص داده شده به همکاری اینتل و برنامه‌ی گرانت که در آن اینتل ۱۰ دلار برای هر ساعت از کار داوطلبان در نظر گرفت تا این میزان به ۱۰۰۰۰ دلار در سازمان‌های غیرانتفاعی رسید. تخصیص بودجه‌ی اضافی به این کار داوطلبانه به فعال کردن بنیاد جامعه برای ادامه‌ی تغییر زندگی در سراسر جهان کمک شایانی خواهد کرد.
در نهایت شال فرصتی برای ادامه‌ی همکاری اینتل با بنیاد دستگاه‌های رباتیک پدید آورد که در آن دستگاه‌های رباتیک تکامل یافتند. او می‌گوید:
من فکر می‌کنم اینتل می‌تواند ما را در راه قوی‌تر کردن پیاده‌سازی دستگاه‌های فن‌آوری یاری کند.
حامد قاجار
