از تُستر نان سخنگو گرفته تا یخچال‌های هوشمند، دستگاه‌های زیادی توسط اینترنت در ارتباط با سیستم‌های دیگر کار می‌کنند. ولی در یکی از پروژه‌های تحقیقاتی انگلستان، نه تنها دستگاه‌های شخصی، بلکه همه دستگاه‌هایی که روزانه با آنها سروکار داریم دیجیتالیزه خواهند شد به گونه‌ای که تمام دستگاه‌ها در سطح شهر با یکدیگر هماهنگ شوند.
پروژه Bristol IS open حاصل همکاری دانشگاه بریستول و شورای این شهر است. در این پروژه تمام سنسورها، دوربین‌های مدار بسته و چراغ‌های راهنما از طریق شبکه‌ای گسترده در سطح شهر، متصل به سوپرکامپیوتر دانشگاه هستند. این تیم بیشتر اصرار دارد اسم پروژه‌ی شهر قابل برنامه‌ریزی باشد نه شهر هوشمند. هدف، استفاده از این اطلاعات برای برنامه‌ریزی و پیکربندی دوباره‌ی شهر و تبدیل آن به مکانی بهتر و پربازده‌تر برای زندگی جمعیت نیم میلیونی آن است.
تحقق این هدف، آرزوی مردم هر شهری است ولی نگرانی‌های زیادی نیز وجود دارد. برای مثال چه کسی به این اطلاعات دسترسی خواهد داشت؟ اگر مشکلی پیش بیاید، چطور؟ یا اگر کسی سیستم را هک کند چه اتفاقی خواهد افتاد؟
پروژه‌ی Bristol is open، به عنوان اولین شهر هوشمند، مسائل و مشکلات احتمالی را بررسی می‌کند. زیربنای این پروژه در سطح شهر در حال اجراست و می‌توان به‌صورت زنده آن را آزمود. به گفته‌ی استفن هیلتون (Stephen Hilton)، مدیر بخش معاملات آتی(futures) در شورای شهر بریستول:
شهر مثل لابراتواری برای آزمودن برنامه‌ها و خود سیستم است ولی با شهروندان مثل خوکچه‌هندی‌های آزمایشی رفتار نمی‌شود.
سه شبکه‌ی ارتباطی سریع، شاهرگ‌های پروژه را تشکیل می‌دهند: شبکه‌ی وایرلس، شبکه‌ای متشکل از ۱۵۰۰ تیر چراغ برق و شبکه‌ی فیبری سریع متشکل از کانال‌ها و شبکه‌های تلویزیونی که ۱۰ سال پیش، شورای شهر با دوراندیشی آنها را خریداری کرده بود.
مغز متفکر این پروژه را می‌توانید در دانشگاه بریستول پیدا کنید. دیمیترا سیمیئونیدو (Dimitra Simeonidou)، پروفسور شبکه‌های با کارایی بالا، در حال طراحی و سازمان‌دهی سیستم‌عامل برای شهرهاست. او این سیستم‌عامل را با سیستم‌عامل آندروید مقایسه می‌کند: هرکسی می‌تواند برنامه‌ای بسازد که در این سیستم قابل اجرا باشد و همچنین این سیستم‌عامل روی همه‌ی شهرها قابل اجراست. از همه مهم‌تر این‌که این پروژه منبع باز هم هست.
با همکاری سیسکو، به بریستول رفتیم و نگاهی به سیستم و اطلاعاتی که بین دستگاه‌ها و داخل شبکه رد و بدل می‌شد، انداختیم. اتاق کنترلی دیدیم که در آن تمام دوربین‌های مداربسته سطح شهر توسط پلیس نظارت می‌شد تا افراد مشکوک و مجرم شناسایی شوند. به‌راحتی می‌شود در شرایطی که سیستم خود قادر به اجرای دستورات و اداره‌ی شهر است، در نظارت و رسیدگی کوتاهی کرد ولی در همان اتاق کنترل، اپراتورهایی هم بودند که مثلاً با افراد سالخورده‌ای صحبت می‌کردند که آژیر خطر خانه‌شان را روشن کرده بودند، البته اکثر موارد اتفاقی بودند ولی این کنترل و هماهنگی به آنها اجازه می‌دهد برای مدت طولانی‌تری مستقل و بی‌نیاز از دیگران زندگی کنند.
با استفاده از این شبکه، متصدیان پروژه Bristol is open و همکارانش در تلاش‌اند تا کاربردهای بیشتری برای ارتباط بین تکنولوژی‌های مختلف بیابند. کاربردهایی مانند ذخیره اطلاعات مربوط به کیفیت هوا، اطلاعات مربوط به وضعیت ترافیک که توسط اتومبیل‌های بدون سرنشین ذخیره می‌شوند و سنسورهای داخل خانه‌های مسکونی.
برای درک مفهوم "اینترنت اشیا " از تعدادی متخصص درزمینهٔ دیجیتالیزه کردن اشیا دعوت کردیم تا از اطلاعاتشان در این حوزه استفاده کنیم. به گفته هکر سابق لولزسک (LulzSec)، جیک دیویس
(Jake Davis)، حتی اگر یک هکر کلاه‌سیاه، سطل آشغال خانه‌تان را که متصل به اینترنت کار می‌کند کنترل کند، فاجعه‌ی بزرگی به بار می‌آید. استفن هیلتون نیز پیشنهاد کرد که دولت تلاش بیشتری برای کنترل مشکلات بکند و تمرکز بیشتری روی این مسائل داشته باشد. اناب جین (Anab Jain) که به‌عنوان شریک استودیوی طراحی سوپرفلاکس و آکادمی اینترنت اشیا روی نمونه‌های اولیه این پروژه کارکرده است، ما را از پتانسیل موجود در این تکنولوژی آگاه کرد ولی به شرطی که از آن دقیق و حساب‌شده استفاده کنیم.
این پروژه به ما نشان می‌دهد که در حال نزدیک شدن به آینده‌ی اینترنت اشیا هستیم و وقت آن رسیده که تعیین کنیم کی زمان استفاده از آن است.
یکی از بهترین ایده هایی که خوشبختانه داره اجرایی میشه. من به شخصه آرزوی زندگی تو شهر بریستول رو دارم فارغ از تمام دغدغه های حریم خصوصی.
تلاش کنید موفق باشید ...